Θεσσαλονίκη, 06/12/2024

Συμβολή οδών Τζαβέλα και Μεσολογγίου

Σήμερα συμπληρώνονται 16 χρόνια από τη δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το χέρι και το όπλο του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Εκείνος ο Δεκέμβρης, αυτή η δολοφονία σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά που διαρκώς προσπαθεί μέχρι σήμερα να βρει τα πατήματά της και να σηκώσει κεφάλι έχοντας ως μέλημα να μην ξεχνά και να αγωνίζεται.

Ήμασταν ανήλικοι, όταν γνωρίσαμε το μίσος, την αυθαιρεσία όχι ως κακιά στιγμή του Κράτους, αλλά ως ένα δομικό του χαρακτηριστικό, το οποίο έβγαλε στους δρόμους ακόμη περισσότερους μαθητές και φοιτητές, περισσότερες μανάδες και ανθρώπους της διπλανής πόρτας τον ήδη έκρυθμο και εξεγερμένο Δεκέμβρη. Ο λαός πέρασε βίαια μέσα σε λίγα μόλις λεπτά από το «κάτι έγινε στα Εξάρχεια» σε μια συνολική και συλλογική αμφισβήτηση των εξουσιών του Κράτους, που ως δύναμή της είχε τη δολοφονία του Αλέξη, η οποία φούντωνε την σωρευμένη οργή της νεολαίας και του κόσμου.

Η αστυνομική βία που συνεχίστηκε τις επόμενες μέρες, η κατάχρηση εξουσίας, οι στοχευμένες ατάκες ξεπλύματος του δολοφόνου αστυνομικού που προβάλλονταν στην τηλεόραση από ‘’εξέχουσες’’ προσωπικότητες έδειξαν ότι η υπερασπιστική γραμμή του κρατικού μηχανισμού είναι όμοια με αυτή του Επαμεινώνδα Κορκονέα. Των δακρυγόνων και της τυπικής συγγνώμης.

Σήμερα το παιδί -τότε- που είδε τον κολλητό του φίλο να ξεψυχά στα χέρια του από μια σφαίρα αστυνομικού που του διαπέρασε την καρδιά, ο Νίκος Ρωμανός, βρίσκεται προσωρινά κρατούμενος με στοιχεία, τα οποία ερείδονται σε δαχτυλικά αποτυπώματά του που βρέθηκαν σε σακούλα στο διαμέρισμα όπου σημειώθηκε η έκρηξη στους Αμπελόκηπους.

Ως Ένωση Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων Θεσσαλονίκης υπογραμμίζουμε ότι η προσωρινή κράτηση αποτελεί το επαχθέστερο μέτρο δικονομικού καταναγκασμού, το οποίο επιβάλλεται κατ’ εξαίρεση, όταν αιτιολογημένα δεν επαρκούν ηπιότερα μέτρα που προβλέπει ο νόμος και σε κάθε περίπτωση εφόσον πληρούνται τα όσα ορίζουν οι διατάξεις του άρθρου 286 ΚΠΔ.

Σε καμία περίπτωση η προσωρινή κράτηση δεν μαρτυρά ενοχή του κατηγορουμένου, αλλά πρέπει να οράται ως μέσο, το οποίο συμβάλλει στην εξασφάλιση της διενέργειας και της πληρότητας της αποδεικτικής διαδικασίας. Για το λόγο αυτό οφείλουμε όλες και όλοι να είμαστε επιφυλακτικοί με το θεσμό και τις αρχές που τον επιβάλλουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τους αμφισβητούμε άκριτα, αλλά ότι πάντα σε περιορισμούς ανθρωπίνων θεμελιωδών δικαιωμάτων, οφείλουμε να θέτουμε στο επίκεντρο το περιοριζόμενο δικαίωμα, πόσο μάλλον όταν φορέας αυτού είναι ο κατηγορούμενος. Ο κρατούμενος Νίκος Ρωμανός είναι μια τσακισμένη ψυχή, ίσως η πιο δοκιμασμένη και ταλαιπωρημένη της γενιάς αυτής και της νύχτας εκείνης.

Οι ημέρες αυτές θα μας κρατούν πάντοτε σε εγρήγορση απέναντι στην κρατική βία και την αστυνομική αυθαιρεσία, υπερασπιζόμενους την αρχή του Κράτους Δικαίους και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας των πολιτών.

«Είδα το μίσος σε βιντεοκασέτα απ’ τα ΝΕΑ, όταν πήγαινα πρώτη λυκείου. Το είδα ξανά δέκα χρόνια μετά στις 6 του Δεκεμβρίου.» (Spike Lee, Lex, από το Άλμπουμ Metro, 2022)